Δοκιμές Διαστασιακής Σταθερότητας και Αλλαγών

Δοκιμές Διαστασιακής Σταθερότητας και Αλλαγών

Η αλλαγή διαστάσεων και η δοκιμή σταθερότητας είναι μια μέθοδος δοκιμής για τον έλεγχο και τον προσδιορισμό του κατά πόσον τα βιομηχανικά υλικά μπορούν να διατηρήσουν το αρχικό σχήμα, το μήκος και το πλάτος όταν εκτίθενται σε θερμότητα, υγρασία, νερό και καθαρισμό.

TS EN 2505 Οι υπολειμματικές καταπονήσεις που υπάρχουν στην εξώθηση προϊόντων πλαστικών σωλήνων μπορεί να έχουν μακροχρόνιες δυσμενείς επιπτώσεις στην απόδοση του προϊόντος. Συγκεκριμένα, η ESCR ή η ρωγμή του περιβαλλοντικού στρες επιταχύνεται σε σωλήνες υψηλής αντοχής με εσωτερικές καταπονήσεις. Η διαχρονική δοκιμή αναστροφής είναι μια μέθοδος προσδιορισμού των εσωτερικών επιπέδων τάσης στους σωλήνες.

Περιλαμβάνει μια μέθοδο εφαρμογής υγρού ή αέρα για να προσδιοριστεί η ικανότητα των θερμοπλαστικών σωλήνων να διατηρήσουν την προηγούμενη κατάσταση τους. Στο εργαστήριό μας εφαρμόζεται η μέθοδος του αεροπλάνου. Η μεταβολή του μήκους μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους επίπεδους θερμοπλαστικούς σωλήνες με σταθερή διατομή, εσωτερικό και εξωτερικό τοίχωμα. Οι θερμοπλαστικοί σωλήνες χωρίς επίπεδο τοίχους δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Για σωλήνες με πάχος τοιχωμάτων μεγαλύτερο από 16 mm, δεν είναι σκόπιμο να μετρήσετε την αναλογία στην οποία μπορεί να ληφθεί το πρώτο.
Ένα κομμάτι σωλήνα ορισμένου μήκους τοποθετείται σε κλίβανο θερμαινόμενο με αέρα. Διατηρείται εδώ για ορισμένο χρόνο σε μια ορισμένη θερμοκρασία. Το μήκος του σημασμένου τμήματος του τεμαχίου σωλήνα μετράται υπό τις ίδιες συνθήκες πριν και μετά τη θέρμανση. Η ικανότητα γήρανσης είναι ο λόγος μήκους προς αρχικό μήκος. Δίνεται ως ποσοστό. Μετά τη θέρμανση, η εμφάνιση της επιφάνειας του δοκιμίου δεν πρέπει να μεταβάλλεται.

TS EN 15818 Η δοκιμή αυτή περιγράφει μια διαδικασία για τον προσδιορισμό της σταθερότητας διαστάσεων των επικαλυμμένων με πολυμερές ασφαλτικών επιστρώσεων σε υψηλή θερμοκρασία. Μετά την επικάλυψη του υποστρώματος, το δείγμα παραδίδεται σε κατακόρυφη θέση σε καθορισμένη θερμοκρασία για μια περίοδο τουλάχιστον 2 ωρών. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, γίνεται μια οπτική απόφαση για το αν η επίστρωση έχει αλλάξει. Πρόκειται για μια μέθοδο δοκιμής στην οποία αναλύεται η έκταση της συμπεριφοράς επιμήκυνσης ή βρασμού των σωλήνων σε ένα φούρνο σε μια ορισμένη χρονική περίοδο μετά την έκθεση σε μια ορισμένη θερμοκρασία.

Προβλέπεται μια διαδικασία για τον προσδιορισμό της σταθερότητας διαστάσεων σε υψηλές θερμοκρασίες φιλμ τροποποιημένης με πολυμερές άσφαλτο. Η δοκιμή αυτή προορίζεται για χρήση σε δομές κάτω από το δάπεδο, για παράδειγμα όταν η στεγανοποίηση είναι κατάλληλη, δηλαδή μπορεί να έχει άλλες χρήσεις σε μπαλκόνια ή σε υγρές περιοχές.

Στα εργαστήριά μας εκτελούνται οι παρακάτω δοκιμές πλαστικών και πλαστικών σωλήνων.

Προσδιορισμός Πυκνότητας (TS EN ISO 1183)
Ποσοστό ροής τήγματος (MFR) (TS EN ISO 1133)
Επιμήκυνση κατά τη διακοπή (TS EN ISO 6259)
Έλεγχος υδροστατικής πίεσης (TS EN ISO 1167-1 / ISO 1167-2)
Διασπορά χρωστικών (TS ISO 18553)
Δύναμη απελευθέρωσης (TS ISO 13953)
Δοκιμή εσωτερικής πίεσης μετά τη συμπίεση (TS EN 12106)
Δοκιμή Διαστασιακής Σταθερότητας υπό Θερμοκρασία (TS EN ISO 2505)
Υπό δοκιμή συμπεριφοράς θερμότητας (TS ISO 12091)
Δοκιμή αντοχής εξωτερικού αντίκτυπου στο περιβάλλον (TS EN 744)
Δοκιμή ακαμψίας δακτυλίου (TS EN ISO 9969)
Δοκιμή ευκαμψίας δακτυλίων (TS EN ISO 13968)
Δοκιμή επιπτώσεων θερμοκρασίας (TS EN ISO 580)
Δοκιμή αντοχής στη διάσπαση αργής ρωγμής (TS EN ISO 13479)
Περιβαλλοντική δοκιμή εξέλιξης κρακ (ASTM D1693)
Πλαστικά - Προσδιορισμός ιδιοτήτων κρούσης Charpy (TS EN ISO 179)