آزمایش آزمایش اندازه گیری سختی

آزمایش آزمایش اندازه گیری سختی

سختی یک ویژگی فیزیکی اولیه نیست، بلکه یک ویژگی از یک ماده است. به عنوان مقاومت در برابر حفره تعریف می شود و با اندازه گیری عمق دائمی حفره تعیین می شود. به سادگی، هنگامی که یک نیروی ثابت (بار) و یک شاخص داده شده استفاده می شود، کوچکتر انحنا، سخت تر ماده می شود.

مقدار سختی اندامی توسط اندازه گیری عمق یا سطح دندانه با استفاده از یکی از روش های مختلف آزمون 12 بدست می آید. در اینجا درباره اصول پایه سختی بیشتر بدانید.

روش آزمون سختی راکول، همانطور که در ASTM E-18 تعریف شده است، روش تست سخت ترین مورد استفاده است. شما باید یک نسخه از این استاندارد را داشته باشید و قبل از ورود به آزمون راکول، استاندارد را بخوانید و درک کنید.

آزمایش Rockwell به طور کلی ساده تر و دقیق تر از سایر روش های آزمون سختی است. روش آزمون راکول در تمام فلزات مورد استفاده قرار می گیرد، به جز مواردی که ساختار فلز تست یا شرایط سطح تغییر زیادی می کند. افتادن برای برنامه بسیار زیاد است یا استفاده از اندازه نمونه یا شکل نمونه ممنوع است.

روش Rockwell عمق دندانه دائمی تولید شده توسط یک نیرو / بار را بر روی ورودی اندازه گیری می کند. ابتدا یک نیروی آزمایش اولیه (معمولا به نام بوت یا بار کوچک) به یک نمونه با استفاده از الماس یا حلقه توپ اعمال می شود. این پیش بار خاموش کردن سطح را برای کاهش اثرات سطح پایان می دهد. پس از نگه داشتن نیروی پیش آزمون برای یک زمان تعویض تعریف شده، عمق پایین حفره اندازه گیری می شود.

بعد از بوت شدن، سربار، بار اصلی را برای رسیدن به بار کل مورد نیاز تماس بگیرید. این نیرو برای مدت زمان تعیین شده (زمان اقامت) برای ارائه بازیابی الاستیک نگهداری می شود. این بار اصلی سپس به پیش بارگذاری می شود. پس از نگه داشتن نیروی پیش آزمون برای یک زمان تعویض تعریف شده، عمق افت نهایی اندازه گیری می شود. مقدار سختی راکول از تفاوت در اندازه گیری های پایه و عمق نهایی حاصل می شود. این فاصله به تعداد سختی تبدیل می شود. قدرت پیش آزمون حذف می شود و شاخص از نمونه آزمون خارج می شود.

مقادیر آزمون اولیه (پیش بارگیری) از 3 کیلوگرم (در مقیاس "سطحی" راکول) به 10 کیلوگرم (در مقیاس "Normal" Rockwell) استفاده می شود. نیروهای آزمایش کل از 15 kgf به 150 kgf (سطحی و منظم) تا 500 به 3000 kgf (سختی ماکرو) محدوده هستند.

تست روش روش

A = عمق رسیده به انتهای پس از پیش بارگیری (بار کوچک)

B = موقعیت شاخص در طول بار کل، جزئی به همراه بارهای بزرگ

C = موقعیت پایانی که توسط اندرز پس از بازیابی الاستیک از مواد نمونه به دست می آید

D = اندازه گیری فاصله نشان دهنده تفاوت بین پیش بارگذاری و موقعیت بار اصلی است. این فاصله برای محاسبه سختی Rockwell استفاده می شود.

بارهای آزمون سختی سنگکول

انواع مختلفی از ضایعات را می توان مورد استفاده قرار داد: برای مواد سخت تر برای فلزات سخت متبلور الماس 1 / 16 برای مواد نرم تر با قطر اعم از "به ½".

هنگام انتخاب مقیاس راکول، یک راهنمای کلی برای انتخاب مقیاس است که نشان دهنده بزرگترین بار ممکن و بزرگترین ورودی ممکن است، بدون در نظر گرفتن شرایط عملیاتی تعریف شده و با توجه به شرایطی که ممکن است بر نتیجه تست تاثیر بگذارد. این شرایط عبارتند از نمونه های آزمایشی که کمتر از ضخامت حداقل برای عمق اندام هستند. یک نتیجه آزمون که بسیار نزدیک به لبه نمونه یا نمایندگی دیگر است. یا آزمایش روی نمونه های استوانه ای.

علاوه بر این، محور آزمون باید 2 درجه به صورت عمودی برای اطمینان از بارگذاری دقیق باشد. هیچ انحراف از نمونه بارگیری یا دستگاه آزمون به علت خاک زیر نمونه آزمون یا پیچ تست یا شرایط در پیچ بلند نباید وجود داشته باشد. مهم این است که سطوح را تمیز نگهدارید و از برنامۀ خنثی سازی از درمان گرما برداشته شود.

ورق فلز ممکن است بیش از حد نازک و بیش از حد نرمال برای آزمایش در یک مقیاس راکول بدون بیش از حداقل ضخامت مورد نیاز و به طور بالقوه وارد آزمون عصا. در این مورد، ممکن است یک شمشیر الماس برای اطمینان از اثر مستمر نتیجه استفاده شود.

یکی دیگر از موارد خاص آزمایش ورق نورد سرد است که سخت شدن کار می تواند یک گرادیان سختی در طول نمونه ایجاد کند، به طوری که هر آزمون میانگین سختی را در عمق اثر سخت شدن اندازه گیری می کند. در این مورد، یک سابقه تست وجود دارد که از یک مقیاس خاص در یک ماده خاص استفاده می کند که هر نتیجه آزمون راکول، مشکوک خواهد بود، اغلب اپراتورها می توانند تفسیر و استفاده کنند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش سختی راکول، لطفا با آزمایشگاه EUROLAB تماس بگیرید.