محصولات Biopharmaceuticals در ذخیره سازی با تغییر سن آنها، اما به عنوان ثابت باقی می مانند تا زمانی که خواص آنها در مشخصات سازنده باقی می ماند. تعداد روزهایی که محصول باقی می ماند در شرایط ذخیره سازی توصیه شده، عمر مفید نامیده می شود. پروتکل های تجربی که معمولا برای جمع آوری داده هایی که پایه ای برای برآورد عمر مفید دارند استفاده می شوند به عنوان آزمون های پایداری نامیده می شوند.

عمر مفید عموما با استفاده از دو نوع آزمون پایداری: آزمونهای پایداری در زمان واقعی و تستهای پایدار تسریع شده است. در آزمایش پایداری زمان واقعی، محصول تحت شرایط ذخیره سازی توصیه شده ذخیره می شود و تا زمانی که مشخصات نتواند انجام شود، نظارت می شود. در آزمایشهای پایدار شتاب، محصول تحت شرایط استرس بالا (مانند دمای، رطوبت و pH) ذخیره می شود. ضعف در شرایط ذخیره سازی پیشنهادی را می توان با استفاده از روابط شناخته شده بین فاکتور شتاب و میزان خراب شدن برآورد کرد.

دما شایع ترین عامل شتاب استفاده شده برای مواد شیمیایی، دارویی و محصولات بیولوژیکی است زیرا ارتباط آن با میزان تخریب توسط معادله Arrhenius مشخص می شود. در این مقاله، روش های مختلف تخمینی عمر مفید را بر اساس تست ثبات تسریع شده توصیف می کند. رطوبت و pH همچنین دارای اثرات شتاب، اما در اینجا به عنوان جزئیات پیچیده مورد بحث قرار نمی گیرند. علاوه بر این، جزئیات مدل سازی و برآورد آماری فراتر از محدوده مقاله است، اما ما به مراحل رایانه ای اشاره می کنیم.

مقررات و تاریخچه ارزیابی عمر مفید از طریق برآورد آگاهانه تحصیل شده از طریق مطالعه داده ها و استفاده از قوانین فیزیکی شیمیایی پیچیده و تکنیک های آماری تکامل یافته است. امروزه رگولاتورها اصرار دارند که تست پایداری کافی برای ارائه شواهدی از عملکرد محصول دارو یا مواد بیولوژیک در شرایط محیطی مختلف و ایجاد شرایط ذخیره سازی توصیه شده و عمر مفید انجام شود. 1-3 به تازگی، Tsong بررسی آخرین روش ها برای مدل سازی آماری تست های پایداری، 4 و ICH برخی از دستورالعمل ها برای طراحی پیشرفته آزمون و تجزیه و تحلیل داده ها منتشر شده است.

مدل سازی به دلیل دسترسی نرم افزار آماری استاندارد که می تواند محاسبات انجام دهد، ساده تر شده است. با این حال، اصول تست پایداری کلی باید درک شود تا اطمینان حاصل شود که این برنامه ها به درستی اجرا شده و نتایج مناسب به دست می آیند. بنابراین، هدف این مقاله، تشریح رویکردهای اصلی آزمون ثبات و ایجاد مبنایی برای بهبود مدل سازی آماری و پیش بینی عمر مفید می باشد.

پایداری و تجزیه و تحلیل از آنجا که تخریب به طور کلی در از دست دادن کارایی یا عملکرد تعریف شده است، هنگامی که هر یک از ملک (به عنوان مثال اثر یا عملکرد) کاهش می یابد، یک محصول محرز است. به دلیل سینتیک واکنش شیمیایی، تخریب معمولا یک الگوی خاص را دنبال می کند. مدل تخریب می تواند مکانیسم واکنش صفر، اول و دوم را دنبال کند. در واکنش صفر درجه 6، تخریب مستقل از غلظت باقی مانده مولکول های دست نخورده است؛ در حالت واکنش اول، تخریب متناسب با این غلظت است. واکنش 6,7Zero و واکنش اول شامل تنها یک نوع مولکول است و می تواند با روابط خطی یا نمایشی شناخته شود. واکنش های دوم و بالاتر مرتبه شامل چندین تعامل دو یا چند نوع مولکول هستند و ویژگی های بیشتر مواد بیولوژیکی شامل ساختارهای مولکولی بزرگ و پیچیده است. اگر چه تقریب این واکنش ها با رابطه نمایشی معمول است، گاهی اوقات الگوهای تخریب باید دقیق تر مدل سازی شوند و هیچ نوع میانبر کافی نیست.

میزان تخریب به انرژی فعال برای واکنش شیمیایی بستگی دارد و خاصیت محصول است. ما همیشه برای مقابله با معادلات مرتبه بالا نیستیم؛ در بسیاری از موارد، پاسخ های مشاهده شده از توالی واکنش های مختلف برای محصولات آهسته تجزیه کننده قابل تشخیص نیست.

میزان تخریب بستگی به شرایطی دارد که واکنش شیمیایی رخ می دهد. محصولات به سرعت در معرض عوامل شتاب مانند دما، رطوبت، pH و تابش قرار می گیرند. مهم این است که مدل تخریب را مدل سازی کنید و عمر مفید تخمینی میزان تخریب را ارزیابی کنید. پروتکل های تجربی که برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار می گیرند، نامیده می شوند. در عمل، ارزیابی کنندگان از هر دو آزمون زمان واقعی آزمون پایداری و تست ثبات شتاب استفاده می کنند.