واحد های نورپردازی دیود (LCUs LED) در درمان تدریجی روزمره دندان نسبت به LCU های هالوژن محبوب تر شده اند. هدف از اين مطالعه مقايسه تأثير دو نوع هالوژن متعارف (Hilux Plus و VIP) و دو LED (Elipar FreeLight 2 و Smart Lite) واحد هاي خنك كني نور بر روي عمق پخت و ريز سختي مواد ترميمي زيبايي شناختي است.

مواد و روش ها: یک کامپرمر (Dyract Extra)، یک آینومر شیشه ای اصلاح شده اصلاح شده رزین (Vitremer)، یک کامپوزیت بسته بندی شده (Sculpt It)، یک ورمکور (Admira)، یک ترکیبی ترکیبی (تتریک Ceram)، دو کامپوزیت میکرو هیبرید سختی میکرو (Dyract Extra) Miris و Clearfil Photo Posterior) و یک کامپوزیت نانوفیلم (Filtek Supreme) با استفاده از یک روش حکاکی و تست کننده سختی تعیین شد. در مجموع، نمونه 320 با استفاده از هشت ماده مختلف تهیه شد (n = 10 نمونه برای هر زیرگروه). تست خراش بر اساس ISO 4049: 2000 است. آزمون میکروسکوپیک ویکر با استفاده از تستر سختی (Zwick 3212) انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری واریانس یک طرفه (ANOVA)، Bonferroni و Kolmogorov-Smirnov مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

يافته ها: با توجه به نتايج بدست آمده، بهترين مقادير سختي خاك با واحدهاي خشك كردن نور LED و Tetric EvoCeram و Filtek Supreme به بالاترين مقدار سختي رسيد. کامپوزیت Nanofil، Filtek Supreme، بهترین نتایج حفاری در تمام سیستم های مورد آزمایش را نشان داد. LED ها از لحاظ عمق و سختی میکرو موفق تر از واحدهای هالوژن بودند.

استفاده از کامپوزیت رزین فعال نور در دندانپزشکی ترمیم در سال های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. تعدادی از تکنیک های فتوپلیمر سازی وجود دارد که دارای مزایا و معایب با توجه به ویژگی های آخرین بازسازی و وضعیت دراز مدت دندان های بازسازی شده است. پلیمریزاسیون نامناسب با از بین رفتن سازگاری بیولوژیکی، تغییر رنگ، از دست دادن احتباس، شکستگی، سایش بیش از حد و نرمی ترمیم همراه است. بسیاری از رزین های کامپوزیتی قابل مشاهده با نور قابل استفاده از عکس های دیجیتون، مانند کامفورینون استفاده می کنند. انتظار میرود رابطه بین توزیع طیفی خروجی از منابع نور خورشیدی و حداکثر جذب فتوسنتز، تاثیری بر خواص فیزیکی کامپوزیت خنثی داشته باشد.

علاوه بر این، برخی از کامپوزیتهای دندانی برای تکنولوژی نوردهی دیود (LED) مناسب نیستند. طیف نور خورشید نور خورشید (LCU) متفاوت از واحدهای هالوژن است. سیستم های photoinitiator برخی از کامپوزیت ها باید با توجه به طیف های این منابع نور جدید تنظیم شود.

LCU های هالوژن در حال حاضر به طور گسترده ای برای درمان کامپوزیت های دندان استفاده می شود، اما این تکنولوژی دارای معایبی است. لامپ های هالوژن عمر محدودی دارند و با گذشت زمان، لامپ ها، منعکس کننده ها و فیلترها به علت درجه حرارت بالا، باعث کاهش کارایی آنها می شود. برای غلبه بر این کمبودها، تکنولوژی LED برای استفاده از مواد دندانپزشکی نوربخش پیشنهاد شده است. [5]، [6]، [7] خروجی طیفی LED های آبی به طور مناسب در طیف جذب عکس های اولیاتور کامپورینون (400-500 nm) کاهش می یابد و بنابراین در هنگام استفاده از LCU های LED نیازی به فیلتر نیست. علاوه بر این، LCU های LED دارای چندین هزار ساعت بدون وقفه قابل توجهی از شار نور میباشند. [8] واحدهای LED حداقل حرارت تولید می کنند و بنابراین نیازی به خنک کننده های با سر و صدا و مصرف برق مرتبط ندارند. کارایی تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی خالص قابل استفاده، بالاتر از لامپ هالوژن معمولی برای LED های آبی است (درصد 14 و درصد 1 به ترتیب). در لامپ های هالوژن درصد 70 از قدرت ورودی به گرما تبدیل می شود، تنها درصد 10 در نور قابل مشاهده است. با توجه به استفاده از فیلترهای برش، از این نور مرئی کمتر است. در نتیجه، خروجی نور آبی فقط 1 درصد از کل ورودی انرژی را نشان می دهد.

شما می توانید با ما تماس بگیرید برای هر گونه اطلاعات و پشتیبانی فنی مربوط به آزمون های عمیق حفاری.