لرزش را می توان به عنوان حرکت های نوسان در یک سیستم مکانیکی تعریف کرد. با یک روش فنی بیشتر، ارتعاش، تبدیل انرژی بالقوه به انرژی جنبشی، تبدیل انرژی جنبشی به انرژی بالقوه است. به طور کلی، هر وسیله نقلیه یا ماشین که در حال اجرا است، حرکات نوسانی ایجاد می کند و شکسته می شود. این حرکات نوسان و ارتعاش معمولا در هنگام استفاده از دستگاه ها و دستگاه های متعادل متعادل رخ می دهد.

دو مقادیر برای اندازه گیری کشش مهم هستند: مقدار عمل قرار گرفتن در معرض و مقدار محدودیت قرار گرفتن در معرض. ارزش عملیات قرار گرفتن در معرض ارزش است که نیاز به کنترل خطرات ناشی از ارتعاش در کارکنان دارد. مقدار محدودیت قرار گرفتن در معرض ارزش است که برای آن کارکنان نباید لرزش بیش از این مقدار را تجربه کنند.

باز هم، مهمترین مفاهیم در اندازه گیری ارتعاش عبارتند از ارتعاش دست و ارت باز و ارتعاش تمام بدن. ارتعاش دست و بازو ارتعاشی مکانیکی است که خطر سلامتی و ایمنی کارگران را ایجاد می کند و باعث آسیب به استخوان ها، مفاصل، اعصاب، رگ ها و عضلات می شود. ارتعاش کامل بدن، ارتعاشات مکانیکی است که موجب خطراتی برای کل بدن از لحاظ بهداشت و ایمنی کارگران و آسیب رساندن به ویژه در کمر و ستون فقرات می شود.

طبق مقررات مربوط به حفاظت از کارمندان از خطرات ارتعاش در 2013، کارفرمایان باید از همه کارکنان از خطرات بهداشت و ایمنی ناشی از قرار گرفتن در معرض ارتعاش مکانیکی در محیط کاری محافظت کنند. برای این منظور، باید اندازه گیری های ارتعاش را انجام داده و اقدامات لازم را در شرایط نامطلوب انجام دهیم.

در طول این اندازه گیری ها، مقادیر محدودی که باید برای مدت زمان کاری هشت ساعته مورد توجه قرار گیرند عبارتند از:

• برای لرزش دستی و بازو، مقدار محدودیت قرار گرفتن در معرض روزانه 5 m / s2، مقدار اقدام روزانه قرار گرفتن در معرض، 2,5 m / s2
• برای ارتعاش کامل بدن، مقدار محدودیت قرار گرفتن در معرض روزانه، 1,15 m / s2، مقدار فعالیت روزانه قرار گرفتن در معرض، 0,5 m / s2

سازمان ما، UAF از آژانس اعتباربخشی، بر اساس مجوز اعتباربخشی به دست آمده طبق استاندارد TS EN ISO / IEC 17025، اندازه گیری های لرزش را در محدوده تجزیه و تحلیل زیست محیطی انجام می دهد.