Tijdens buigtesten treedt vervorming op in het midden van het testmateriaal en de buigkracht veroorzaakt een concaaf oppervlak of een buiging door breuk. Buigtesten worden typisch uitgevoerd om de ductiliteit of weerstand van genoemd materiaal tegen breuk te bepalen. Tijdens deze testen krijgt het materiaal een bepaalde vorm. Kracht wordt op het testmonster in het midden uitgeoefend om een concaaf oppervlak te vormen met een krommingsstraal bepaald volgens de onderliggende norm. Buigtesten in verschillende sectoren komen net zo vaak voor als trektesten, compressietesten en vermoeidheidstesten.
De buigtest van een materiaal maakt de bepaling van de flexibiliteit, buigsterkte, breuksterkte en breukweerstand van het materiaal mogelijk. Deze eigenschappen tonen het gedrag van een materiaal onder druk. Materialen die onder druk bezwijken, kunnen in de toekomst ongewenste gevolgen hebben. In elk bouwproces is het gebruik van ductiele materialen die met buigkrachten worden belast bijvoorbeeld altijd een risico. Als een materiaal tijdens een draaitest op drie of vier punten begint te breken of volledig breekt, is het onvermijdelijk dat dit materiaal bij elke constructie een ramp zal veroorzaken.
In de praktijk worden er verschillende buigproeven uitgevoerd door geavanceerde laboratoria. Een daarvan is de begeleide draaitest. Het te testen monster wordt horizontaal langs de twee steunen geplaatst en vervolgens wordt een kracht uitgeoefend op het middelpunt dat het monster in een U-vorm vervormt. Een buigtest is een semi-geleide draaitest. Tijdens deze test wordt het middelpunt van het monster onder een hoek of interne straal gebogen. De derde buigingsmethode is de gratis draaitest. Hier worden de uiteinden van het monster tegen elkaar gedrukt, maar wordt er geen kracht op de draaiing uitgeoefend. Eindelijk is een andere draaitest een veel voorkomende breuktaaiheidstest. Deze testmethode is beschreven in de ASTM E399-standaard, ontworpen door de American Testing and Materials Organisation (ASTM) (ASTM E399 - 17 Standaardtestmethode voor lineair-elastische vlakke-trekbreuktaaiheid van metalen materialen). Tijdens deze algemeen toegepaste test wordt een driepuntsbuiganker gebruikt om de middelpuntkracht op het tegenoverliggende vlak uit te oefenen zonder te breken, en wordt de hoogste waarde bepaald die wordt bereikt door de scheur die onder het middelpunt is gedefinieerd.
Over het algemeen worden buigtests uitgevoerd op metalen of metalen materialen. Andere materialen die kunnen worden onderworpen aan plastische vervorming, zoals polymeren en plastic materialen, kunnen echter ook worden toegepast. Dergelijke materialen kunnen elke mogelijke vorm hebben, maar de materialen die een buigtest moeten ondergaan zijn meestal platen, stroken, staven, coatings en buizen. Buigtestmachines worden over het algemeen gebruikt in materialen met een aanvaardbare ductiliteit.
Buigtesten worden ook gebruikt voor het lassen. Het doel van deze tests is om ervoor te zorgen dat de las goed op het basismetaal wordt gelast en om aan te tonen hoe bestand de las zelf is tegen buigspanningen. Op deze manier is verzekerd dat de las geen defect vertoont waardoor hij onder druk zou kunnen bezwijken. Tijdens de test wordt het lasmonster vervormd door de buigtest te geleiden om een "U an" te vormen die zowel het materiaal op het buitenoppervlak blootstelt aan de trekkracht als de drukkracht van het materiaal op het buitenoppervlak. Als de las vasthoudt en geen tekenen van barsten vertoont, is de las van acceptabele kwaliteit.
EUROLAB biedt ook buigtestdiensten in een breed scala van laboratoriumdiensten. Dankzij deze tests ontvangen ondernemingen efficiëntere, betere prestaties en kwaliteitstestservices en bieden ze veilige, snelle en ononderbroken service aan hun klanten.
Naast de buigtestdiensten die worden geleverd in het kader van laboratoriumdiensten, biedt EUROLAB ook andere testdiensten.