Cytotoksyczność odnosi się do szybkości działania toksycznego w żywej komórce. Przeprowadzono szereg testów, aby zrozumieć ten stosunek. W rzeczywistości testy, które są oceniane przez pomiar szybkości proliferacji i efektów toksycznych w komórce, nazywane są testami cytotoksyczności.

Testy te są zbierane w głównym temacie 3.

• Testy z solami tetrazoliowymi
• Test uwalniania enzymów LDH
• Tworzą testy cytotoksyczności, w tym metody luminescencji.

Testy przeprowadzone za pomocą soli tetrazoliowych: Sole tetrazoliowe są związkami będącymi heterocyklicznymi związkami organicznymi. Został zsyntetyzowany i zidentyfikowany z więcej niż członkami 1000 od lat, w których został odkryty (Altman, 1976). Wraz z redukcją soli tetrazoliowych poprzez pobieranie elektronów, pomaga również przekształcić formazan w strukturę zwaną zmianą koloru. Reakcje barwne występują tylko w żywych komórkach. Testy tetrazolium występują w trzech etapach. W pierwszym etapie żywe komórki są narażone na pewną ilość substancji toksycznych. W drugim etapie substancja toksyczna jest usuwana z siebie, a związek tetrazoliowy jest dodawany i inkubowany przez godziny 1-4. W ostatnich etapach zmiana barwy jest mierzona metodą spektrofotometryczną i następuje określenie liczby żywych lub martwych komórek.

 Test uwalniania enzymu LDH: Inną metodą stosowaną w analizie żywotności komórek jest oznaczenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH) uwalnianej z uszkodzonych lub martwych komórek do pożywki. (Decker i Lohmann-Matthes, 1988; Korzeniewski i Callewaert, 1983). Dehydrogenaza mleczanowa jest znana jako enzym cytoplazmatyczny występujący we wszystkich komórkach. Gdy komórki są narażone na działanie toksyczne, ich integralność błony komórkowej jest zaburzona, a enzym LDH wycieka z komórek i przechodzi do pożywki. Tak więc ocena uszkodzenia jest przeprowadzana przez pomiar aktywności enzymu LDH po ekspozycji.

Metody luminescencji:

Test fluorescencji błękitu Alamara i inne metody fluorescencji: Test Alamara na niebiesko został po raz pierwszy zastosowany przez osoby Erba i Ehlersa (1950) w celu określenia zanieczyszczenia bakteryjnego płynami biologicznymi i mlekiem, a później w badaniu Ahmeda i in. (1950) dostosował te testy jako opcję dodatkową do testu wbudowywania radioaktywnej [1994 H] tymidyny. Metoda ta opiera się na konwersji związku o nazwie alamar blue (resazuryna) do związku resorufin razem z żywymi komórkami. Resazuryna jest znana jako oksydacyjny redoks niebieskiego barwnika, który przechodzi swobodnie przez błonę komórkową, aby dostać się do komórki, gdzie jest redukowany i przekształcany w fluorescencyjny różowy resorufin. Martwe komórki nie mogą zmniejszać resazuryny i nie są zdolne do generowania sygnału fluorescencji z powodu utraty aktywności metabolicznej. Wynikowy sygnał jest wykrywany za pomocą fluorometrów, a intensywność wzrasta wraz ze wzrostem liczby żywych komórek.

Test bioluminescencji ATP: Molestery trifosforanu adenozyny (ATP) działają jako źródła energii w układach biologicznych i można je znaleźć we wszystkich komórkach aktywnych metabolicznie. (Crouch i in., 1993). Po śmierci komórki, stan syntezy ATP w komórce zanika, a endogenne ATPazy powodują szybką degradację łatwo ATP. Z tego powodu wewnątrzkomórkowa zawartość ATP została opisana jako główny wskaźnik żywotności komórek i staje się jedną z metod określania żywotności. Test bioluminescencji ATP został zdefiniowany jako najszybsza, najbardziej czuła i najłatwiejsza metoda spośród testów żywotności przeprowadzanych w wielokrotnościach (Lomakina i in., 2015; Riss i in., 2006).

Test bioluminescencji w czasie rzeczywistym: Większość testów żywotności ma postać formatu punktu końcowego, którego komórki nie zostały zniszczone lub nie można ich dalej badać, co uniemożliwia kinetykę i analizę substancji toksycznych w czasie rzeczywistym. Ponieważ toksyczność zależy od czasu i dawki, wpływ różnych zakresów dawek można zrozumieć jedynie przez badanie w różnych czasach. Podobnie do testu bioluminescencji ATP, w tym teście stosowano również enzym lucyferazę, jednakże enzym lucyferazy stosowany w tym teście otrzymano z innego organizmu. Jako proces lucyferazy stosuje się substancję zwaną koelenterazyną.

Możesz współpracować z naszym laboratorium EUROLAB do testów cytotoksyczności.